ساعت آبی
ساعت آبی
ساعت آبی اولین بار در کشور ما دیده شد که کشاورزان با استفاده از زمان آب کشاورزی را تقسیم می کنند. در آن زمان فردی به عنوان زمان دار انتخاب می شد و دو کاسه در دست داشت و با این دو کاسه که یکی بزرگ و دیگری کوچک بود زمان را تقسیم بندی می کرد ظرف بزرگ دارای یک سوراخ ریز بود که از وسط آن آب در داخل ظرف کوچک می ریخت با پر شدن این ظرف نوبت به نفر بعد می رسید. کالیستنس مورخ یونانی این فرایند را در کشور ایران مشاهده کرد و آن را انتقال داد. تا سال های سال در ایران از همین زمان بندی برای کشاورزی استفاده می شد زیرا آب مایه حیات است و دسترسی به آن سخت بود، ساعت آبی به طور تقریبی دو هزار سال قدمت دارد. ساعت های قدیمی با ساعت های جدید و هوشمند همراه با برندهای خوب مانند ساعت گارمین قابل مقایسه نیستند.
مزیت ساعت آبی
مزیت ساعت آبی نسبت به ساعت های دیگر این است که این ساعت خطای کم تری دارد و دقیق تر است و در طول شبانه روز مورد استفاده قرار می گیرد و مشکل ساعت آفتابی را ندارد همچنین با استفاده از این ساعت کسی که مسئول تقسیم آب بود می دانست که از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب چند کاسه است و برعکس و با این کار به راحتی متوجه تغییر طول روز و شب در فصل های مختلف می شد، از زمان قدیم تا به امروز همه می دانند که طولانی ترین روز، اول تیر ماه است و طولانی ترین شب یلدا می باشد. در واقع در ساعت آبی از جریان یکنواخت اب برای زمان بندی استفاده می شود.
انواع ساعت ابتدائی
انواع ساعت های قدیمی و ابتدایی به شرح زیر هستند که نشان دهنده ی قدمت کشورمان است.
1- سـاعت آبی
2- ساعت آفتابی
3- ساعت شنی یا ماسه ای
4- ساعت شمعی